Future Game Simulation (1): Wprowadzenie

Future Game Simulation: Wprowadzenie

Z tego filmu nauczysz się jak twoje decyzje mogą wpłynąć na twoją sytuację w dalszej rozgrywce, dlaczego ICM jest ograniczony, kiedy chodzi o przyszłą rozgrywkę, oraz czym jest Future Game Simulation i czemu powinieneś jej używać.

Powinieneś już wiedzieć, w jaki sposób liczba żetonów odpowiada pieniężnej wartości stacka, oraz jak korzystać z tej wiedzy, by podejmować dobre decyzje. Z tej lekcji dowiesz się, jak dostosować powstały model do swoich readów i jak radzić sobie z jego nieodłącznymi ograniczeniami. Przede wszystkim jednak, zobaczysz jak twoje bieżące decyzje, mogą wpływać na sytuację w przyszłości i nauczysz się wykorzystywać tę wiedzę na swoją korzyść.

Większość modeli szacowania wartości stacka wiąże się z dylematami typu push or fold na preflopie, tak więc i w tej lekcji będziemy rozważać tego typu spoty. Decyzje push or fold w SnG są zwykle szacowane modelem ICM. Standardową procedurą jest więc korzystanie ze specjalnie do tego celu stworzonego oprogramowania, jak Holdem Resources Calculator, by wyliczyć zasięgi Nasha dla pushowania i callowania, bazujące na wielkościach stacków i strukturze wypłat. Wyniki obejmują wartości oczekiwane dla pushowania i callowania z każdymi możliwymi kartami. Oczywiście te obliczenia zakładają, że rywale także grają zasięgami Nash’a. Istnieje więc dwojaki problem wynikający z tego założenia. Po pierwsze, w większości przypadków przynajmniej niektórzy z twoich rywali nie posiadają wystarczającej wiedzy, by grać zasięgami choćby zbliżonymi do zasięgów Nash’a, lub z jakiegoś powodu zdecydowali się od nich odejść, na przykład przez założenia na temat twojej gry. W grze cashowej byłoby to niewielkim problemem, gdyż każde odejście od równowagi przez jednego z twoich rywali zwiększa twoje EV. Jednakże w turnieju SnG – i to jest druga część problemu – rywal grający zbyt luźno w niektórych spotach, może zmniejszyć zarówno swoje, jak i twoje equity, przekazując je wszystkim innym graczom przy stole. Aby sobie z tym poradzić, musisz dostosować zasięgi Nash’a najlepiej jak potrafisz, biorąc pod uwagę swoje read’y. Ponownie dokonane w kalkulatorze obliczenia z ręcznie zmodyfikowanymi zasięgami powinny dać wynik, który będzie wolny od ograniczeń równowagi Nash’a. Jednakże ograniczenia charakterystyczne dla ICM wciąż mają wpływ na wyliczenia. Spójrzmy na nie teraz.

Ograniczenia ICM można ująć w jednym krótkim zdaniu: model nie bierze pod uwagę tego co stanie się w przyszłości. Zakłada po prostu, że wszystkie stacki są jednakowo grywalne, a końcowa kolejność jest wynikiem neutralnych konfrontacji all-in. Nie jest to jednak prawdą, a grywalność stacków zależy od wielu różnych czynników. W konsekwencji powoduje to, że przyszłe wartości stacków według ICM odbiegają od tych statycznie wyliczonych na podstawie aktualnej sytuacji. Spójrz na czynniki, które wpływają na grywalność, ale nie są brane pod uwagę w statycznych wyliczeniach ICM.

Pierwszym i najważniejszym czynnikiem jest układ stacków. Short stacki (szczególnie w środowisku z niskim risk premium) mogą mieć przewagę, ponieważ big stacki muszą zaimplementować inną strategię na grę przeciwko sobie, od tej jedynej optymalnej przeciwko short stackowi. Z drugiej strony w środowiskach z wysokim risk premium big stack ma przewagę, bo jego risk premium jest niższe niż risk premium pozostałych graczy, co pozwala efektywnie wywierać presję. Poza tym niektóre wielkości stacków są bardziej grywalne ze względu na szeroki wachlarz zagrań które umożliwiają, jak raise/fold, open push czy niski 3-bet. Oczywiście wszystkie wielkości stacków trzeba rozważać w relacji do wielkości blindów. Tu pojawia się kolejny czynnik – blindy rosną. Pierwszy gracz, który będzie musiał wpłacić ciemną na nowym, wyższym poziomie, jest w niekorzystnej sytuacji, a jego rzeczywiste EV jest niższe niż to pierwotnie wyliczone. Często trudno jest oszacować liczbę rąk, które zostaną rozegrane na danym poziomie blindów, ale jeśli mamy okazję, warto dla własnej korzyści próbować wpływać na moment wzrostu poziomu blindów. Jest też pozycja. Jeśli kolejny przeskok w wysokości wypłacanej nagrody z dużym prawdopodobieństwem szybko nastąpi, lepiej jest nie musieć wpłacać do tego czasu blindów. Dobrze jest też siedzieć za luźnymi big stackami i mieć graczy grających tight za sobą. Pozycja w relacji do blindów determinuje też, kto może być zmuszony zagrać jako pierwszy, co może dramatycznie zmienić EV, szczególnie w satelicie. Ostatnim, ale nie mniej ważnym czynnikiem, są twoje ready na graczy. Czy big stack jest chętny do wykorzystania swojej przewagi poprzez ciągłe wywieranie presji na short stackach, czy woli raczej nie ryzykować swojego prowadzenia? Czy short stacki są agresywne i chętne do postawienia na szali swojego turniejowego życia, jeśli zajdzie taka potrzeba, czy raczej będą czekać, aż zostaną zmuszone do wpłacenia ostatniego żetonu. Im bardziej big stack jest zdolny do wywierania presji, a short stacki skłonne do wyblindowania się, tym bardziej faktyczne wartości stacków odbiegają od tego, co podaje ICM. W takich przypadkach wartości stacków są dużo bliższe najprostszemu modelowi opartemu po prostu na liczbie posiadanych żetonów czyli chip chop.

Read’y na graczy i kwestia wzrostu poziomu blindów są trudne do przełożenia na liczby, powinieneś je więc uwzględniać ręcznie modyfikując bazujące na ICM zasięgi Nash’a. Reszta jednakże, może być uwzględniona w obliczeniach używając bardziej skomplikowanego modelu, jakim jest Future Game Simulation. Future Game Simulation po prostu przeprowadza symulację bazującą na równowagach Nash’a, biorąc pod uwagę rozdania, które mogą nastąpić po bieżącej ręce. Wiele czynników, które wpływają na EV przyszłych rąk, jest więc uwzględnionych. To, ile dokładnie przyszłych rąk ma być przeanalizowanych, może zostać zdefiniowane. Oczywiście rezultaty będą tym dokładniejsze, im większa będzie liczba symulacji przyszłych rąk. Jest jednak wiele ograniczeń obliczeniowych, ponieważ czas potrzebny na przeprowadzenie symulacji zwiększa się wykładniczo z każdym kolejnym poziomem analizy. Taką symulację możesz przeprowadzić korzystając z Holdem Resources Calculator. Jest wiele spotów, w których korzystanie z Future Game Simulation daje lepsze wyniki niż zwykły ICM. Powinieneś być tego świadomy, gdy znajdziesz się w jednej z podanych sytuacji: Jesteś shortstackiem i boisz się utraty grywalności, jeśli nie zagrasz przed big blindem (szczególnie ważne na wczesnej pozycji). Chcesz podjąć decyzję, która według ICM ma niewielką ujemną wartość oczekiwaną, aby móc wykorzystać powstały układ stacków – zamiast samemu zmagać się z presją wywieraną na ciebie. Mógłbyś odpuścić sprawdzenie o dodatniej wartości oczekiwanej aby utrzymać shortstacka w grze i móc dalej wykorzystywać swoją przewagę. Wreszcie, mógłbyś odpuścić spot, który ma niewielką dodatnią wartość oczekiwaną, jeśli z istniejącego układu stacków można wysnuć wniosek, że z dużym prawdopodobieństwem ktoś wkrótce odpadnie. W takich przypadkach, aby otrzymać wiarygodne rezultaty, lepiej przeprowadzić obliczenia za pomocą Future Game Simulation, aby wziąć pod uwagę wymienione wcześniej dodatkowe czynniki.

Z tej lekcji nauczyłeś się, że Korzystanie z równowagi Nasha dla ustalania zasięgów ma swoje ograniczenia. Korzystanie z ICM dla obliczania wartości stacków również ma ograniczenia. Większość tych problemów może być rozwiązanych przy użyciu Future Game Simulation.